ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΑΡΥΟΥΠΟΛΗ...

Στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα η Καρυούπολη βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο μετεγκατάστασης στη Μινιάκοβα. Αιτίες της σταδιακής μετακίνησης είναι η αναζήτηση πιο εύφορων αγρών, και η προβλεπόμενη ανάπτυξη της περιοχής του Γυθείου, που ιδρύθηκε το 1740 μ.Χ. με το όνομα Μαραθονήσι. Η μετεγκατάσταση επισφραγίστηκε με τη μεταφορά της επισκοπικής έδρας, η οποία πιθανότατα ολοκληρώθηκε επί διακονίας Ανανία Λαμπάρδη (1741-1747 μ.Χ.) στη μητρόπολη Καρυουπόλεως. Maniakova ή Miniakova, τοπωνύμιο σλαβικής προέλευσης, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ονομαζόταν αρχικά ο οικισμός που ίδρυσαν κυρίως μέλη της οικογένειας Φωκάδου Καβαλιεράκη, της Καρυούπολης, όπως ο Φλίτσος, η Καύκη και το Νιοχώρι. Σώζεται λαξευμένη σε πέτρα χρονολογική επιγραφή του 1749 μ.Χ. που επιβεβαιώνει την ανέγερση της οικίας Καβαλιεράκη . Επομένως, η παρουσία της επισκοπικής έδρας στη Μινιάκοβα είχε ως υποχρεωτικό αποτέλεσμα την αλλαγή του ονόματος σε Καρυούπολη. Από τότε η παλιά βυζαντινή πόλη ονομάζεται Παλαιά Καρυούπολη. Η σημερινή Καρυούπολη είναι ένας παραδοσιακός οικισμός σε οχυρή θέση που μαζί με τους οικισμούς Βρύσες, Λαγκαδά και Πρότοβα έχει 160 κατοίκους και αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Γυθείου. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το επιβλητικό φρούριο των Καβαλλιεράκη - Φωκά που έκλεινε το πέρασμα προς τη Μάνη και αποτελείται από δύο κύρια κτιριακά συγκροτήματα με τοξωτές πύλες, περίβολο και πολεμίστρες, πολλά από τα οποία είναι δίδυμα. Δυτικά βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Πέτρου και ανατολικά ο Πύργος του Κοσονάκου, που χτίστηκε στα χρόνια της επανάστασης (1821 μ.Χ.) και δεσπόζει στην περιοχή, ενώ δίπλα ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου. Ο Ναός περιλαμβάνει τοιχογραφίες του 19ου αιώνα και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα υστεροβυζαντινής τέχνης της Μάνης (1749 μ.Χ.).

(ΠΗΓΗ: WIKIPEDIA)